38. Ania –sierpień 2010

Wstałam około 13, Joseph jeszcze spał. Zrobiłam śniadanie i zaniosłam do pokoju, a Joseph właśnie się przeciągał. Dostałam buziaka na dzień dobry. Joseph stwierdził, że go rozpieszczam przynosząc mu śniadanie do łóżka. Potem leżeliśmy i oglądaliśmy filmy. Śmialiśmy się z tego, że pierwszy raz spędzamy tak czas. Nic nie robiąc. Potem nam się już nie chciało oglądać filmów, więc leżeliśmy wtuleni w siebie. Ja położyłam głowę na jego sercu i słuchałam jak bije. Potem oparłam brodę na jego klatce i popatrzyłam na jego twarz, a on mnie objął i mocniej do siebie przytulił. Potem tak mnie uniósł, że moja twarz była na wysokości jego twarzy. Delikatnie pocałował mnie w policzek, a potem w usta. Zaczęliśmy się całować. Najpierw delikatnie, a potem coraz mocniej. Leżałam już cała na nim, ale Joseph obrócił nas tak, że znalazłam się na dole. Potem poczułam, że ściągnął mi bluzkę, a ja jemu. Cały czas się całowaliśmy, robiło się coraz goręcej, aż tchu mi zabrakło. Jego ręce błądziły po moich ramionach i twarzy. W pewnym momencie pomyślałam, że sprawy powoli wymykają się spod kontroli, a to było trochę za wcześnie. Więc delikatnie odsunęłam się od Josepha. Był bardzo zdziwiony i powiedział po chwili:

J: „Hej, co jest?”

A: „Nie tak, nie dziś. Za szybko.”

J: „No coś Ty?”

A: „Przepraszam. Nie wiem, co powiedzieć.”- szepnęłam.

J: „Nie teraz. Potem. Muszę wyjść na świeże powietrze.”

Poszedł na balkon. Wiedziałam, że musi ochłonąć. Widać było, że trochę jest zły i wcale mu się nie dziwiłam. Więc dałam mu czas na opanowanie emocji, a sama poszłam pod prysznic. Jak wyszłam Joey już był w pokoju. Widziałam, że nadal mu ta złość nie przeszła. Patrzył spod oka na mnie, ale wstał i powiedział, że teraz, to on idzie pod prysznic. Gdy wrócił położył się do łóżka i zaczął bawić się pilotem od telewizora, włączając ciągle to nowe programy w telewizji. Stwierdziłam, że przeczekam i siadłam sobie przy biurku i włączyłam laptopa. Po ciężkich 30 minutach takiej ciszy, przerywanej ciągle nowymi programami i stukotem mojej klawiatury stwierdził, że ma dość tego i tej durnej telewizji. Wyłączył TV. Ostentacyjnie zgasił lampkę przy łóżku i odwrócił się do ściany. Posiedziałam jeszcze chwilę przy laptopie, potem zgasiłam światło i podeszłam do łóżka. Śmiać mi się chciało z tej sytuacji i musiałam hamować się, by nie wybuchnąć i nie zacząć się śmiać. Położyłam się. Wiedziałam, że nie śpi. Przytuliłam się do jego pleców i pocałowałam go w kark. Potem pogłaskałam go po ramieniu. Zrobił ruch jakby nie chciał, abym go dotykała, a ja z kolei nie chciałam, byśmy się gniewali o to, co się stało.

A: „Joey, Joseph kochanie.” - nic nie powiedział - „Joey, ja wiem, że Ty nie śpisz, nie udawaj. Gniewasz się, ale nie ma o co. Przepraszam, ale naprawdę myślę, że to za wcześnie. Daj mi czas, tylko o to proszę. Trochę czasu.”

Odwrócił się w moją stronę i objął przytulając się do mnie.

J: „Ann, ja się nie gniewam, rozumiem, że może to być dla Ciebie za wcześnie i przepraszam za moje zachowanie.”

A: „Już dobrze, ja tylko nie chciałam, aby to między nami wisiało. Chciałabym, abyśmy sobie o wszystkim mówili. Tak będzie dobrze.”

J: „Wiem, przepraszam.”

A: „No już dobrze. A teraz dawaj buziaka.”

J: „Nie dam.”

Łobuzersko uśmiechnął się do mnie. A potem pocałował mnie delikatnie.

J: „Już ok, aha chcę Ci powiedzieć, że wcale się na Ciebie nie gniewam, tylko musiałem dojść do siebie.”

A: „Wiem, ale na wszystko przyjdzie czas.”

J: „Ok. Trzymam Cię za słowo.”

Przytuliłam się do niego i zasnęliśmy.