56. Narrator – wrzesień 2010

Przy drugim… i trzecim piwie Joey opowiedział swoją historię od momentu zapoznania do obecnych czasów. Paddy słuchał uważnie czasem zadając pytania. Humory mieli dobre, ale nie zamierzali przestawać na tej ilości browaru.

J: „A wiesz, co wymyśliła ostatnio? Pojechała sobie na koncert Patricii do Krakowa, potem wracała z nią do Wrocławia, a najlepsze jest to, że wszędzie widzi Twoją Olę i twierdzi, że była na tym koncercie.” – Joey wybuchnął śmiechem, ale widząc, że Paddy ma dziwną minę mówi:

J: „No co?”

P: „Chyba padniesz, jak Ci powiem. Zwidów, to Ann nie ma, bo Ola tam była.” – na to Josephowi zrzedła mina, a Paddiemu było bardzo wesoło.

J: „Ty żartujesz, nie?”

P: „No nie żartuję. Nieźle się te nasze dziewczyny dobrały, że wpadają na takie same pomysły. A Ty wiedziałeś, że Ann tam jedzie?”

J: „No nie wiedziałem. Dzwonię, martwię się, w końcu odebrała, a tam w tle śmiech Patricii i się okazało, że jadą razem autem. Wyobrażasz to sobie?”

P: „No. I tak masz lepiej, bo Twoja Ann, to chociaż z Patricią w samochodzie, bo Ola akurat z przyjacielem na motorze.” – tu zrobił gniewną minę – „Daj mi browara.”

J: „Ale jak, ale gdzie, ale co? Że z kim?”

P: „Głuchy jesteś? Mówię przecież. Ola pojechała na wycieczkę do Krakowa ze znajomymi, ale że wycieczka była motorami, to siedziała ze swoim przyjacielem, który swoją drogą był albo nadal jest w niej zakochany. A to sobie wyobrażasz?”

J: „O cholera, nieźle!”

P: „Nooo… I co mi na to bracie poradzisz? Dzwonię do niej, a tu odbiera ten Michał, mówi „moment”, nagle odzywa się Ola jednocześnie z tym Michałem i mówi, że zadzwoni z następnego postoju, bo strasznie szumi. No wyobraź sobie moje zdziwienie.”

J: „Chyba zazdrość?”

P: „Oj tam, od razu zazdrość. Przyznasz, że nie chciałbyś, aby Ann spotykała się z jakimś gościem, który się w niej kochał.”

J: „A rozmawiałeś z nią o tym?”

P: „Tak, będąc w Warszawie nawet go poznałem. Ola uważa, że to tylko kumpel i nic więcej.”

J: „To może tak właśnie jest?”

P: „Nie pozostaje mi nic innego jak tak właśnie myśleć, ale zadowolony z tego nie jestem. I jeszcze była z nim na koncercie Patricii.”

J: „Jakoś tam dostać się musiała.”

P: „No wiem, wiem, ale jednak podróż to jedno, a koncert, to drugie. Mogła iść z jakąś koleżanką.”

J: „I co by to dało?”

P: „Byłbym spokojniejszy.”

J: „A nie przesadzasz stary? Więcej zaufania może?”

P: „Czy wyście się zgadali czy jak? Ola mówi to samo.”

J: „No widzisz! I ma rację. Trochę przesadzasz.”

P: „No dobra, pomyślę nad tym, ale wiesz sam jak to jest ciężko tak na odległość.”

J: „Uh... wiem, mi też jest strasznie ciężko. A jak ogólnie Wasze relacje? Bo widzę, że Cię wzięło.” – na to Paddy uśmiechnął się zadowolony.

P: „Oj, wzięło mnie, wzięło. Najlepsze jest to, że oboje się przed tym broniliśmy. Ale widzę i słyszę, że Ciebie też wzięło. Bardzo się z tego cieszę i życzę Wam jak najlepiej.”

J: „A dziękuję. My też życzymy Wam powodzenia.”

P: „Dzięki. To chcesz posłuchać? Opowiem Ci po kolei.”

J: „No dawaj.”